Lobelia siphilitica, to subtelne błękity w ogrodowej, bądź na tarasowej przestrzeni. Wyrazisty kolor, oryginalne kwiatostany, długi okres kwitnienia i, przy zapewnieniu optymalnych warunków uprawy, wieloletni gość - to sporo argumentów za tym, aby w następnym sezonie wegetacyjnym wysiać ją u siebie.
Great blue lobelia.eng
Roślina nie zbyt wymagająca, przy założeniu, że już od samego początku będziemy wiedzieli jak o nią zadbać. Wysiew do rozsadnika pod koniec stycznia, pikowanie w miejsce docelowe, gdy mamy pewność, że nie powrócą wiosenne przymrozki. Można także
wysiewać, czy sadzić młode egzemplarze egzemplarze bezpośrednio do gruntu, ale także przy założeniu, że temperatura w otoczeniu nie spadnie poniżej 4°C. Sadzimy około 5 sadzonek na metr kwadratowy.
Gdy roślina na dobre poczuje przypływ wiosennej energii, zaczyna swą podróż ku błękitom. Kanciaste, w środku puste, brunatne bądź zielone łodygi, porastają lancetowate, do ogonkowych (wyżej) liście. W zależności od odmiany, mogą być zielone, bądź zielone z ciemniejącym obrzeżem (bordowym, brązowym).
Już w pierwszej połowie czerwca, może rozpocząć się kwitnienie. Grona kwiatostanów są bogate i zajmują około 2/3 łodygi. Przy wysokości pomiędzy 70,a 90 centymetrami. Pojedynczy kwiat, rurkowaty z pięcioma płatkami; dolne są dłuższe i bardziej pełne, od dwóch górnych. Kwiat w kolorze niebieskim, z charakterystycznymi białymi wstawkami.
Po przekwitnięciu, zaczynają dojrzewać zwieszające się kuliste torebki, które są wypełnione bardzo malutkimi nasionami. Późną jesienią, lobelia okazała, jest mało atrakcyjna. Zasychające części nadziemne, gdy 'się trzymają' byliny, pozostawić, czy nie? Otóż, mając na uwadze, że nie mamy do czynienia z rośliną wysoce mrozoodporną, na ten temat są dwie szkoły. Pierwsza wskazuje na pozostawienie rośliny w takim stanie aż do rozpoczęcia kolejnego sezonu wegetacyjnego przy
jedynie obsypaniu jej dodatkowym kopczykiem ziemi; zaś druga nauka jest taka, aby przed nadejściem jesiennych przymrozków, trzeba ciąć nisko łodygi i wyskubać, wygrabić suche liście, a następnie zasypać bylinę cienką warstwą ziemi i obłożyć świerkowymi gałązkami; taki kopczyk wiosną łatwo rozsunąć, a gałązki uprzątnąć. Koniecznie (!) przy jesiennym cięciu, należy zasypać roślinę, jeśli tego nie zrobimy, mróz i lodowaty deszcz zniszczą ją dostając się do 'otwartych' łodyg.
Warto pierwszy rok prowadzić roślinę w pojemniku, na zimę przenieść do chłodnego pomieszczenia z dostępem do dziennego światła oraz mniej obficie podlewać niż latem.
Ekspozycja słoneczna. Podłoże przepuszczalne, średnio żyzne, o pH neutralnym, bądź delikatnie zakwaszonym. Przed sadzeniem, (do dołka, czy do pojemnika), przemieszajmy glebę z kilkoma garściami humusu, torfu, bądź suchego kompostu. Ten gatunek lubi stałą umiarkowaną wilgotność podłoża i wysoki stopień wilgotności w powietrzu. Dlatego posadzony w pobliżu oczka wodnego, będzie 'w swoim żywiole'.
W czasie suszy, czy przy bezśnieżnych zimach, dostarczmy roślinie życiodajnego płynu. Latem,podlewamy z rana, albo pod wieczór nie lejemy po częściach nadziemnych. Zimą, podlewamy w bezmroźny dzień, w godzinach południowych, wodę dostarczamy w bliskości 'lobeliowego' kopczyka. Bez względu na porę roku, woda zawsze powinna być w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu rośliny.
Chcąc obfitego kwitnienia, od początku wiosny należy pamiętać o dostarczeniu roślinie substancji odżywczych. Nawozimy nawozem wieloskładnikowym przeznaczonym dla roślin ogrodowych kwitnących. Ilość i cykliczność - postępujemy według informacji na etykiecie. Zasilamy od kwietnia do połowy lipca. Dłuższe dostarczanie smakowitości, mogłoby się stroiczce odbić czkawką. Kiedy zbliżają się chłody, powinna już wejść w stan spoczynku, a nie się aktywizować.
Przestrzegając zasad, co lobelia wielka lubi, a czego nie - mamy ogromne szanse na pielęgnowanie jej w swojej ogrodowej przestrzeni, na balkonie, tarasie, nie jako roślinę jednoroczną, ale tę, która przez wiele lat będzie zdobiła i zachwycała swoim obfitym kwitnieniem.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
Great blue lobelia.eng
 |
Lobelia - Lobelia - Tuinlobelia
Lobelia siphilitica - Lobelia wielka - Virginische lobelia |
Roślina nie zbyt wymagająca, przy założeniu, że już od samego początku będziemy wiedzieli jak o nią zadbać. Wysiew do rozsadnika pod koniec stycznia, pikowanie w miejsce docelowe, gdy mamy pewność, że nie powrócą wiosenne przymrozki. Można także
wysiewać, czy sadzić młode egzemplarze egzemplarze bezpośrednio do gruntu, ale także przy założeniu, że temperatura w otoczeniu nie spadnie poniżej 4°C. Sadzimy około 5 sadzonek na metr kwadratowy.
Gdy roślina na dobre poczuje przypływ wiosennej energii, zaczyna swą podróż ku błękitom. Kanciaste, w środku puste, brunatne bądź zielone łodygi, porastają lancetowate, do ogonkowych (wyżej) liście. W zależności od odmiany, mogą być zielone, bądź zielone z ciemniejącym obrzeżem (bordowym, brązowym).
Już w pierwszej połowie czerwca, może rozpocząć się kwitnienie. Grona kwiatostanów są bogate i zajmują około 2/3 łodygi. Przy wysokości pomiędzy 70,a 90 centymetrami. Pojedynczy kwiat, rurkowaty z pięcioma płatkami; dolne są dłuższe i bardziej pełne, od dwóch górnych. Kwiat w kolorze niebieskim, z charakterystycznymi białymi wstawkami.
Po przekwitnięciu, zaczynają dojrzewać zwieszające się kuliste torebki, które są wypełnione bardzo malutkimi nasionami. Późną jesienią, lobelia okazała, jest mało atrakcyjna. Zasychające części nadziemne, gdy 'się trzymają' byliny, pozostawić, czy nie? Otóż, mając na uwadze, że nie mamy do czynienia z rośliną wysoce mrozoodporną, na ten temat są dwie szkoły. Pierwsza wskazuje na pozostawienie rośliny w takim stanie aż do rozpoczęcia kolejnego sezonu wegetacyjnego przy
 |
| Lobelia siphilitica - Lobelia wielka - Virginische lobelia |
jedynie obsypaniu jej dodatkowym kopczykiem ziemi; zaś druga nauka jest taka, aby przed nadejściem jesiennych przymrozków, trzeba ciąć nisko łodygi i wyskubać, wygrabić suche liście, a następnie zasypać bylinę cienką warstwą ziemi i obłożyć świerkowymi gałązkami; taki kopczyk wiosną łatwo rozsunąć, a gałązki uprzątnąć. Koniecznie (!) przy jesiennym cięciu, należy zasypać roślinę, jeśli tego nie zrobimy, mróz i lodowaty deszcz zniszczą ją dostając się do 'otwartych' łodyg.
Warto pierwszy rok prowadzić roślinę w pojemniku, na zimę przenieść do chłodnego pomieszczenia z dostępem do dziennego światła oraz mniej obficie podlewać niż latem.
Ekspozycja słoneczna. Podłoże przepuszczalne, średnio żyzne, o pH neutralnym, bądź delikatnie zakwaszonym. Przed sadzeniem, (do dołka, czy do pojemnika), przemieszajmy glebę z kilkoma garściami humusu, torfu, bądź suchego kompostu. Ten gatunek lubi stałą umiarkowaną wilgotność podłoża i wysoki stopień wilgotności w powietrzu. Dlatego posadzony w pobliżu oczka wodnego, będzie 'w swoim żywiole'.
W czasie suszy, czy przy bezśnieżnych zimach, dostarczmy roślinie życiodajnego płynu. Latem,podlewamy z rana, albo pod wieczór nie lejemy po częściach nadziemnych. Zimą, podlewamy w bezmroźny dzień, w godzinach południowych, wodę dostarczamy w bliskości 'lobeliowego' kopczyka. Bez względu na porę roku, woda zawsze powinna być w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu rośliny.
Chcąc obfitego kwitnienia, od początku wiosny należy pamiętać o dostarczeniu roślinie substancji odżywczych. Nawozimy nawozem wieloskładnikowym przeznaczonym dla roślin ogrodowych kwitnących. Ilość i cykliczność - postępujemy według informacji na etykiecie. Zasilamy od kwietnia do połowy lipca. Dłuższe dostarczanie smakowitości, mogłoby się stroiczce odbić czkawką. Kiedy zbliżają się chłody, powinna już wejść w stan spoczynku, a nie się aktywizować.
Przestrzegając zasad, co lobelia wielka lubi, a czego nie - mamy ogromne szanse na pielęgnowanie jej w swojej ogrodowej przestrzeni, na balkonie, tarasie, nie jako roślinę jednoroczną, ale tę, która przez wiele lat będzie zdobiła i zachwycała swoim obfitym kwitnieniem.
Lobelia (gatunki) - Tuinlobelia (soorten) ( foto )
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Lobelia
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lobelia
https://en.wikipedia.org/wiki/Lobelia_siphilitica
https://en.wikipedia.org/wiki/Lobelia_siphilitica
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz