Biota wschodnia,ze względu na wiele charakterystycznych cech dla gatunku, została wyodrębniona z grupy żywotników. Po dziś dzień, u niektórych szkółkarzy, czy w centrach ogrodniczych, możemy spotkać się z nazwą 'żywotnik wschodni', ale my, od tej pory, zapamiętajmy i używajmy
Chinese thuja.eng
wyłącznie prawidłowej nazw - biota wschodnia, bądź platykladus wschodni.Macierzyste tereny tej rośliny, to południowo-wschodnia część kontynentu azjatyckiego. Aktualnie, grupa odmian, bogata w różnorodność pod względem wysokości, kształtów i kolorów, zawojowała niemal każdy kontynent. W Europie najwyższe okazy (około 10 metrowe), można spotkać w Basenie Morza Śródziemnomorskiego. Na pozostałej części kontynentu, egzemplarze osiągające wysokość pomiędzy 0.8, a 8 metrami.
Do niewielkich ogrodów, możemy wybrać odmiany karłowe. Sadzone w grupach, czy jako solitery, na pewno będą wyraźnym, rzadko spotykanym akcentem w naszej zielonej przestrzeni. Do większych ogrodów, na działki, czy do parków, można zaprosić egzemplarze, charakteryzujące się szybkim wzrostem i 'konkretnymi' rozmiarami (pomiędzy 4,a 8 metrami).
Dzięki temu, że jest wybór, możemy tak aranżować biotę solo, czy z innymi roślinami, że kolorowa, słoneczna, zimozielona kompozycja, zdaje się być na wyciągnięcie ręki.
Czym zachwyca ten gatunek? Rozgałęziającymi się, charakterystycznymi pędami. Listki, to niewielkich rozmiarów łuski, subtelnie prezentujące się na tle pozostałych roślin. I co istotne, przy ogrodowych aranżacjach - te efektowne gałązki, są 'wypełnione' soczystymi kolorami zieleni,
które, bez względu na porę roku, dodadzą ogrodowi życia i urody. Charakterystyczne dla gatunku są także szyszki. Jako młode, zielone o delikatnej strukturze, dopiero z czasem brązowieją. Z nich, na początku jesieni, zbiór nasion, które możemy spożytkować przy wiosennym wysiewie.
Pokrój, u poszczególnych odmian może być: stożkowy, kolumnowy, jajowaty, o luźnej koronie. Z bardziej interesujących przykładów, możemy zaprosić do ogrodu:
* Biotę wschodnią 'Franky Boy', odmiana karłowa. Rośnie niespiesznie, osiągając po wielu latach nie więcej niż 120 centymetrów. Luźna, ale jednak utrzymująca się w symetrii korona, to zbiór złotozielonych, soczystych pędów.
* Biota wschodnia 'Aurea Nana', kolejna z odmian karłowych. Może być prowadzona w formie krzaczastej,pokrój jajowaty; albo szczepiona na pniu. Również nie zaskoczy nas wysokością ponad 150 centymetrów. Także z eleganckimi, soczyście zielonymi pędami.
* Biota wschodnia 'Elegantissima', wysokość pomiędzy 3,a 4 metrami, do 2 metrów szerokości; pokrój kolumnowy. Łuski wiosną z koloru słonecznego, przechodzą w wyrazistą soczystą zieleń.
Korzystając z przykładów, ilustracji tych odmian, nie trudno sobie wyobrazić, że mogą upiększyć niejeden zakątek w ogrodzie. Czy to ogród skalny, czy jako soliter, a może grupa kilku rozświetlająca ciemniejsze, pozostałe iglaki. Dlaczego by nie wykorzystać takiej rośliny do któregoś z wyższych pięter bylinowej rabaty? A może posadzić z nich nieformalny niski żywopłot, wyznaczający granicę?
Gdy już zdecydujemy się na to, którą odmianę zakupujemy, czas dowiedzieć się więcej na temat jej uprawy. Biota wschodnia, na terenach swego pochodzenia, korzysta z dodatnich temperatur, sporej wilgotności powietrza i z substancji odżywczych w średnio żyznych, albo próchnicznych podłożach. Krzew ten najkorzystniej wzrasta w, tak zwanym, jasnym cieniu, również nieźle sobie poradzi w cienistych ogrodowych zakątkach. Nie zaszkodzi mu więcej słonka, ale minusowe temperatury i owszem. Więc
przed nadejściem zimowych miesięcy, szczególnie zadbajmy o zapewnienie dodatkowej ochrony przed zimnem. Dodatkowy kopczyk ziemi, a na charakterystyczne pędy, narzućmy iglakowi drobno oczkowaną siatkę; zapewni ona przepływ powietrza, a jednocześnie ochroni przed chłodem mroźnych wiatrów, czy lodową skorupą, przy bezśnieżnych zimach.
Sadząc bezpośrednio w gruncie niewielkie egzemplarze, warto wziąć pod uwagę takie rozwiązanie, aby znaleźć im miejscówki w niedalekiej odległości od muru, albo w otulinie wyższych iglaków. Zimowa ochrona, przede wszystkim. Jeśli prowadzimy roślinę przez pierwsze lata w uprawie pojemnikowej, to na czas od listopada do końca marca, przechowujemy donicę w chłodnym pomieszczeniu, gdzie jest dostęp do światła dziennego. Temperatura tam, nie powinna spadać poniżej 4℃, ani być wyższa niż 14℃. To czas odpoczynku dla krzewu. Umiarkowana, stała wilgotność podłoża. To bardzo ważne, aby nie narazić roślinę na suszę fizjologiczną, po prostu przy tak nieprzyjemnych warunkach, szybko nam wypadnie.Nie zapominajmy o podlewaniu, 'tyle o ile', aby nie doprowadzić do przesuszenia bryły korzeniowej (gdy wierzchnia warstwa jest dobrze przesuszona, nie zostawiamy wody na spodku, w osłonce). Robimy to przy użyciu wody, która posiada przybliżoną temperaturę do tej, która panuje w otoczeniu bioty.
Na letnisku w donicy, czy bezpośrednio sadząc w gruncie, w czasie długotrwałych upałów,czy bezśnieżne zimy, nie zapominamy o podlewaniu. Robimy to latem rano,albo pod wieczór, nie polewamy po nadziemnych częściach, zaś zimą, gdy nie ma mrozu i w godzinach południowych.
Zasilamy wiosną, nawozem przeznaczonych do gatunków iglastych, według wskazań na etykiecie. Dodatkowo, naokoło rośliny, bez opcji uszkodzenia jej części podziemnych, możemy przekopać ziemię i zmieszać ją z kilkoma garściami kompostu organicznego, albo z humusem.
Podłoże wapienne. Do pojemnika, albo do dołka, w który będziemy wkładali sadzonkę, zetrzyjmy kawałek kredy. Warto też pofatygować się i stworzyć odpowiednią ściółkę. Ochronione części podziemne przed zbytnim wyparowywaniem wody i zimą przed zmarznięciem, to przez cały rok zdrowa, o pięknym pokroju roślina.
Chinese thuja.eng
Platycladus orientalis - Biota wschodnia, platykladus wschodni - Oosterse Levensboom
'Franky Boy' |
wyłącznie prawidłowej nazw - biota wschodnia, bądź platykladus wschodni.Macierzyste tereny tej rośliny, to południowo-wschodnia część kontynentu azjatyckiego. Aktualnie, grupa odmian, bogata w różnorodność pod względem wysokości, kształtów i kolorów, zawojowała niemal każdy kontynent. W Europie najwyższe okazy (około 10 metrowe), można spotkać w Basenie Morza Śródziemnomorskiego. Na pozostałej części kontynentu, egzemplarze osiągające wysokość pomiędzy 0.8, a 8 metrami.
Do niewielkich ogrodów, możemy wybrać odmiany karłowe. Sadzone w grupach, czy jako solitery, na pewno będą wyraźnym, rzadko spotykanym akcentem w naszej zielonej przestrzeni. Do większych ogrodów, na działki, czy do parków, można zaprosić egzemplarze, charakteryzujące się szybkim wzrostem i 'konkretnymi' rozmiarami (pomiędzy 4,a 8 metrami).
Dzięki temu, że jest wybór, możemy tak aranżować biotę solo, czy z innymi roślinami, że kolorowa, słoneczna, zimozielona kompozycja, zdaje się być na wyciągnięcie ręki.
Czym zachwyca ten gatunek? Rozgałęziającymi się, charakterystycznymi pędami. Listki, to niewielkich rozmiarów łuski, subtelnie prezentujące się na tle pozostałych roślin. I co istotne, przy ogrodowych aranżacjach - te efektowne gałązki, są 'wypełnione' soczystymi kolorami zieleni,
Platycladus orientalis - Biota wschodnia, platykladus wschodni - Oosterse Levensboom
'Franky Boy' |
które, bez względu na porę roku, dodadzą ogrodowi życia i urody. Charakterystyczne dla gatunku są także szyszki. Jako młode, zielone o delikatnej strukturze, dopiero z czasem brązowieją. Z nich, na początku jesieni, zbiór nasion, które możemy spożytkować przy wiosennym wysiewie.
Pokrój, u poszczególnych odmian może być: stożkowy, kolumnowy, jajowaty, o luźnej koronie. Z bardziej interesujących przykładów, możemy zaprosić do ogrodu:
* Biotę wschodnią 'Franky Boy', odmiana karłowa. Rośnie niespiesznie, osiągając po wielu latach nie więcej niż 120 centymetrów. Luźna, ale jednak utrzymująca się w symetrii korona, to zbiór złotozielonych, soczystych pędów.
* Biota wschodnia 'Aurea Nana', kolejna z odmian karłowych. Może być prowadzona w formie krzaczastej,pokrój jajowaty; albo szczepiona na pniu. Również nie zaskoczy nas wysokością ponad 150 centymetrów. Także z eleganckimi, soczyście zielonymi pędami.
* Biota wschodnia 'Elegantissima', wysokość pomiędzy 3,a 4 metrami, do 2 metrów szerokości; pokrój kolumnowy. Łuski wiosną z koloru słonecznego, przechodzą w wyrazistą soczystą zieleń.
Korzystając z przykładów, ilustracji tych odmian, nie trudno sobie wyobrazić, że mogą upiększyć niejeden zakątek w ogrodzie. Czy to ogród skalny, czy jako soliter, a może grupa kilku rozświetlająca ciemniejsze, pozostałe iglaki. Dlaczego by nie wykorzystać takiej rośliny do któregoś z wyższych pięter bylinowej rabaty? A może posadzić z nich nieformalny niski żywopłot, wyznaczający granicę?
Gdy już zdecydujemy się na to, którą odmianę zakupujemy, czas dowiedzieć się więcej na temat jej uprawy. Biota wschodnia, na terenach swego pochodzenia, korzysta z dodatnich temperatur, sporej wilgotności powietrza i z substancji odżywczych w średnio żyznych, albo próchnicznych podłożach. Krzew ten najkorzystniej wzrasta w, tak zwanym, jasnym cieniu, również nieźle sobie poradzi w cienistych ogrodowych zakątkach. Nie zaszkodzi mu więcej słonka, ale minusowe temperatury i owszem. Więc
Platycladus orientalis - Biota wschodnia, platykladus wschodni - Oosterse Levensboom
'Franky Boy' |
przed nadejściem zimowych miesięcy, szczególnie zadbajmy o zapewnienie dodatkowej ochrony przed zimnem. Dodatkowy kopczyk ziemi, a na charakterystyczne pędy, narzućmy iglakowi drobno oczkowaną siatkę; zapewni ona przepływ powietrza, a jednocześnie ochroni przed chłodem mroźnych wiatrów, czy lodową skorupą, przy bezśnieżnych zimach.
Sadząc bezpośrednio w gruncie niewielkie egzemplarze, warto wziąć pod uwagę takie rozwiązanie, aby znaleźć im miejscówki w niedalekiej odległości od muru, albo w otulinie wyższych iglaków. Zimowa ochrona, przede wszystkim. Jeśli prowadzimy roślinę przez pierwsze lata w uprawie pojemnikowej, to na czas od listopada do końca marca, przechowujemy donicę w chłodnym pomieszczeniu, gdzie jest dostęp do światła dziennego. Temperatura tam, nie powinna spadać poniżej 4℃, ani być wyższa niż 14℃. To czas odpoczynku dla krzewu. Umiarkowana, stała wilgotność podłoża. To bardzo ważne, aby nie narazić roślinę na suszę fizjologiczną, po prostu przy tak nieprzyjemnych warunkach, szybko nam wypadnie.Nie zapominajmy o podlewaniu, 'tyle o ile', aby nie doprowadzić do przesuszenia bryły korzeniowej (gdy wierzchnia warstwa jest dobrze przesuszona, nie zostawiamy wody na spodku, w osłonce). Robimy to przy użyciu wody, która posiada przybliżoną temperaturę do tej, która panuje w otoczeniu bioty.
Na letnisku w donicy, czy bezpośrednio sadząc w gruncie, w czasie długotrwałych upałów,czy bezśnieżne zimy, nie zapominamy o podlewaniu. Robimy to latem rano,albo pod wieczór, nie polewamy po nadziemnych częściach, zaś zimą, gdy nie ma mrozu i w godzinach południowych.
Zasilamy wiosną, nawozem przeznaczonych do gatunków iglastych, według wskazań na etykiecie. Dodatkowo, naokoło rośliny, bez opcji uszkodzenia jej części podziemnych, możemy przekopać ziemię i zmieszać ją z kilkoma garściami kompostu organicznego, albo z humusem.
Podłoże wapienne. Do pojemnika, albo do dołka, w który będziemy wkładali sadzonkę, zetrzyjmy kawałek kredy. Warto też pofatygować się i stworzyć odpowiednią ściółkę. Ochronione części podziemne przed zbytnim wyparowywaniem wody i zimą przed zmarznięciem, to przez cały rok zdrowa, o pięknym pokroju roślina.
Platycladus orientalis - Biota wschodnia, platykladus wschodni - Oosterse Levensboom
''Aurea Nana' |
Platycladus orientalis - Biota wschodnia, platykladus wschodni - Oosterse Levensboom
''Aurea Nana' |
Platycladus orientalis - Biota wschodnia, platykladus wschodni - Oosterse Levensboom
''Aurea Nana' |
Platycladus orientalis - Biota wschodnia, platykladus wschodni - Oosterse Levensboom
''Aurea Nana' |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Platycladus
https://pl.wikipedia.org/wiki/Biota_wschodnia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz