Ginura pomarańczowa, to idealna roślina doniczkowa dla osób doceniających piękno wybarwiających się liści. Są one w tym przypadku główną, całoroczną ozdobą. Latem pojawiają się delikatne, pomarańczowy kwietne ozdoby.
Purple passion.eng
Macierzystymi terenami, skąd pochodzi gynura, jest południowo-wschodnia Azja. Rośnie tam w niższych piętrach, gdzie dociera rozproszone światło dzienne, panuje stała, umiarkowana wilgotność i są średnio żyzne gleby. Od razu należy wyjaśnić, że nie powinniśmy jednego egzemplarza tej rośliny postrzegać jako plant z
wieloletnią perspektywą. Jeśli zależy nam na dekoracyjnym wyglądzie tej żywej ozdoby, co dwa lata powinniśmy z jej sadzonek zielnych tworzyć nowe. Jest tak, ponieważ u starszej rośliny, choćby przy optymalnych warunkach pielęgnacyjnych i uprawy, sukcesywnie wydłużające się pędy, tracą w najstarszej dolnej części liście. Łysiejące placki, wiadoma sprawa, nie wyglądają zbyt atrakcyjnie. W całej tej sytuacji, dobra wiadomość to taka, że części pędów bardzo łatwo się ukorzeniają (w odpowiednio stworzonych ku temu warunkach) i roślina dość szybko zwiększa swój pokrój.
Pielęgnacja ginury pomarańczowej, będzie nam kojarzyła się nie z obowiązkiem, a z przyjemnością, jeśli od samego początku będziemy dowiemy o potrzebach rośliny.
Podłoże średnio żyzne, od odczynie pH kwaśnym; może być to ziemia do kwiatów doniczkowych przemieszana z garścią torfu; na spód kilka centymetrów keramzytu, albo kamyków, jako dodatkowa ochrona bryły korzeniowej.
W sezonie podlewamy nawet dwa razy w tygodniu. Kierujmy się metodą 'na palca'. Przesuszana wierzchnia warstwa, znaczy należy dostarczyć płynów. Pojemnik powinien mieć odpływ. Zimą ograniczamy podlewanie; chodzi o to, aby dać wytchnienie roślinie do regeneracji, ale też, aby nie zasuszyć bryły korzeniowej. Nawozimy od kwietnia do września, raz w miesiącu nawozem do roślin kwitnących w płynie. Większość części rośliny jest omszona, więc nie podlewajmy po nich. Gdy krople wody zaschną, liście będą wyglądały nieestetycznie.
Ten gatunek ginury, może być w sezonie uprawiany we wnętrz i na zewnątrz. Nie jest mrozoodporny, więc na letnisko może trafić dopiero, gdy minie zagrożenie powrotu wiosennych przymrozków. Zimne noce po połowie sierpnia, także nie będą sprzyjające dla przebarwiających się listków, także plant powinien na powrót trafić pod dach do pomieszczenia z dostępem do dziennego światła, gdzie temperatura w zimowe miesiące nie niższa niż 10°C i nie wyższa niż 16°C.
Mając na uwadze, że naturalnie roślina rośnie w niższych partiach otuliny innych, ustawiamy ją w odległości około metra od okna. Tak, aby oddziaływało na nią dzienne oświetlenie, ale nie padały bezpośrednio promienie słoneczne. Gdy niedbale ustawimy ginurę w zbyt nasłonecznionym miejscu, dekoracyjne omszone listki zaczną blaknąć, a gdy w zbyt ciemnym, na własne życzenie, stracimy efektowność barwnej szaty. Mądrze więc jest wypośrodkować. Stosujmy się do tych wskazówek także, gdy pielęgnujemy roślinę na zewnątrz.
W przeciągu dwóch sezonów, doczekamy się rośliny o około półmetrowych, bogato krzewiących się pędach. Na nich młodziutkie fioletowe listki, będą rozwijały się osiągając mniej więcej 10 do 12 centymetrów i zyskując głęboko zielony kolor z dekoracyjną fioletową lamówką. Gdy pojawią się pomarańczowe kwiatuszki, bądźmy czujni i od razu po przekwitnięciu je usuwajmy. Na ich utrzymanie, a następnie rozwój nasion, roślina przeznaczyć może bardzo dużo zmagazynowanej energii i substancji odżywczych, co niestety, wyraźnie może się odbić na jej wyglądzie. Żadna z części tej rośliny nie jest jadalna.
Ginura pomarańczowa, gdy zapewnimy jej odpowiednie warunki, podwieszona, czy ładnie wyeksponowana na jasnym tle, może stanowić oryginalną, żywą ozdobę naszej biurowej, mieszkalnej, tarasowej, czy balkonowej przestrzeni.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Gynura_aurantiaca
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ginura_pomara%C5%84czowa
Purple passion.eng
 |
| Gynura aurantiaca - Ginura pomarańczowa - Fluweelplant |
Macierzystymi terenami, skąd pochodzi gynura, jest południowo-wschodnia Azja. Rośnie tam w niższych piętrach, gdzie dociera rozproszone światło dzienne, panuje stała, umiarkowana wilgotność i są średnio żyzne gleby. Od razu należy wyjaśnić, że nie powinniśmy jednego egzemplarza tej rośliny postrzegać jako plant z
wieloletnią perspektywą. Jeśli zależy nam na dekoracyjnym wyglądzie tej żywej ozdoby, co dwa lata powinniśmy z jej sadzonek zielnych tworzyć nowe. Jest tak, ponieważ u starszej rośliny, choćby przy optymalnych warunkach pielęgnacyjnych i uprawy, sukcesywnie wydłużające się pędy, tracą w najstarszej dolnej części liście. Łysiejące placki, wiadoma sprawa, nie wyglądają zbyt atrakcyjnie. W całej tej sytuacji, dobra wiadomość to taka, że części pędów bardzo łatwo się ukorzeniają (w odpowiednio stworzonych ku temu warunkach) i roślina dość szybko zwiększa swój pokrój.
 |
| Gynura aurantiaca - Ginura pomarańczowa - Fluweelplant |
Pielęgnacja ginury pomarańczowej, będzie nam kojarzyła się nie z obowiązkiem, a z przyjemnością, jeśli od samego początku będziemy dowiemy o potrzebach rośliny.
Podłoże średnio żyzne, od odczynie pH kwaśnym; może być to ziemia do kwiatów doniczkowych przemieszana z garścią torfu; na spód kilka centymetrów keramzytu, albo kamyków, jako dodatkowa ochrona bryły korzeniowej.
W sezonie podlewamy nawet dwa razy w tygodniu. Kierujmy się metodą 'na palca'. Przesuszana wierzchnia warstwa, znaczy należy dostarczyć płynów. Pojemnik powinien mieć odpływ. Zimą ograniczamy podlewanie; chodzi o to, aby dać wytchnienie roślinie do regeneracji, ale też, aby nie zasuszyć bryły korzeniowej. Nawozimy od kwietnia do września, raz w miesiącu nawozem do roślin kwitnących w płynie. Większość części rośliny jest omszona, więc nie podlewajmy po nich. Gdy krople wody zaschną, liście będą wyglądały nieestetycznie.
Ten gatunek ginury, może być w sezonie uprawiany we wnętrz i na zewnątrz. Nie jest mrozoodporny, więc na letnisko może trafić dopiero, gdy minie zagrożenie powrotu wiosennych przymrozków. Zimne noce po połowie sierpnia, także nie będą sprzyjające dla przebarwiających się listków, także plant powinien na powrót trafić pod dach do pomieszczenia z dostępem do dziennego światła, gdzie temperatura w zimowe miesiące nie niższa niż 10°C i nie wyższa niż 16°C.
 |
| Gynura aurantiaca - Ginura pomarańczowa - Fluweelplant |
Mając na uwadze, że naturalnie roślina rośnie w niższych partiach otuliny innych, ustawiamy ją w odległości około metra od okna. Tak, aby oddziaływało na nią dzienne oświetlenie, ale nie padały bezpośrednio promienie słoneczne. Gdy niedbale ustawimy ginurę w zbyt nasłonecznionym miejscu, dekoracyjne omszone listki zaczną blaknąć, a gdy w zbyt ciemnym, na własne życzenie, stracimy efektowność barwnej szaty. Mądrze więc jest wypośrodkować. Stosujmy się do tych wskazówek także, gdy pielęgnujemy roślinę na zewnątrz.
W przeciągu dwóch sezonów, doczekamy się rośliny o około półmetrowych, bogato krzewiących się pędach. Na nich młodziutkie fioletowe listki, będą rozwijały się osiągając mniej więcej 10 do 12 centymetrów i zyskując głęboko zielony kolor z dekoracyjną fioletową lamówką. Gdy pojawią się pomarańczowe kwiatuszki, bądźmy czujni i od razu po przekwitnięciu je usuwajmy. Na ich utrzymanie, a następnie rozwój nasion, roślina przeznaczyć może bardzo dużo zmagazynowanej energii i substancji odżywczych, co niestety, wyraźnie może się odbić na jej wyglądzie. Żadna z części tej rośliny nie jest jadalna.
Ginura pomarańczowa, gdy zapewnimy jej odpowiednie warunki, podwieszona, czy ładnie wyeksponowana na jasnym tle, może stanowić oryginalną, żywą ozdobę naszej biurowej, mieszkalnej, tarasowej, czy balkonowej przestrzeni.
 |
| Gynura aurantiaca - Ginura pomarańczowa - Fluweelplant |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Gynura_aurantiaca
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ginura_pomara%C5%84czowa