Vademecum Interesting Plants: Lonicera periclymenum - Wiciokrzew pomorski

Wiciokrzew pomorski, na rodzimych terenach jako dzikus na wschodnich terenach kraju; ze względu na duże walory zdobnicze oraz długi okres kwitnienia - roślina ozdobna, która często jest zapraszana do przydomowych ogrodów. Nawet niewielka zielona przestrzeń może zostać wzbogacona o ten gatunek wiciokrzewu, ponieważ mamy do czynienia z pnączem. 'Puszczone' na podporach/siatce przy ścianach, murze, na pergoli, altanie zajmie niewiele miejsca.

Honeysuckle.eng

Lonicera periclymenum - Wiciokrzew pomorski - Wilde kamperfoelie

(VI) 'Serotina'

(Nie warto wykorzystywać jako podporę młode drzewka, drewniejące pędy spowodują ich deformację i znacząco wpłyną na ograniczenie ich witalnego rozwoju). Dolne części najstarszych z pędów z latami drewnieją, 'czupryna' dobrze znosi przycinanie. Zabieg ten wykonujemy po zakończeniu kwitnienia, przekłada się na zagęszczenie pokroju i mamy wpływ na to jakiej docelowej szerokości/wysokości będzie roślina. Jeśli mamy taką potrzebę dwa - trzy pozostawiamy po to, aby zawiązały się na nich nasiona.

Możemy prowadzić ją również bez przycinania, wówczas odmiany zakupione w sklepach ogrodniczych osiągną nie więcej niż pięć metrów wysokości. 'Dzikusy' owijając się prawoskrętnie wokół drzew dorastają nawet do 14! Kolejnymi walorami przemawiającymi za tym, aby zaprosić ten wiciokrzew do swojej zielonej przestrzeni jest możliwość wyboru spośród jego kolorystycznych odmian oraz niezbyt duże nakłady pracy przy jego pielęgnacji.

Przy odpowiednich warunkach uprawy, kwitnienie rozpoczyna się pod koniec wiosny, trwa kilka tygodni. na tle krótko ogonkowych zielonych listków rozkwitają wierzchotkowe kwiatostany. Ich paleta kolorystyczna jest bardzo urozmaicona i to począwszy od kwietnych pączków. W konkretnej odmianie jest jeden decydujący kolor ze swymi wieloma odcieniami. Może to być czerwień, róż, pomarańczowy, żółty. Kwiaty są miododajne, przyjazne dla ogrodowych malutkich oblatywaczy; po słonecznym dniu wydzielają wyraźnie wyczuwalną przyjemną słodką woń. Na miejsce przekwitających

Lonicera periclymenum - Wiciokrzew pomorski - Wilde kamperfoelie

(IX)

części, zawiązują się kuliste soczyste jagody w kolorze wyrazistej czerwieni. Nie nadają się do spożycia przez ludzi, na tej darmowej stołówce mogą skorzystać wyłącznie ptaszki. Jest kilka technik pozyskiwania młodych egzemplarzy. Właśnie z nasion, które wykształcą się w dojrzewających owocach, poprzez pobranie sadzonek zielnych (10 - 14 centymetrowe odcinki młodych pędów ukorzeniamy przy pomocy środka ukorzeniającego), albo najprościej przez zrobienie odkładów - wiosną do ziemi dociskamy i częściowo obsypujemy ziemią jeden z pędów, następnej wiosny oddzielamy od rośliny macierzystej i z wytworzonymi częściami korzeniowymi lokujemy w nowej miejscówce. Kupując sadzonki pnącza, nasadzanie robimy od drugiej połowy maja do końca czerwca, można też we wrześniu, ale ten pierwszy termin korzystniejszy - bo roślina będzie miała więcej czasu na to, aby ukorzenić się, być silniejszą, gdy nadejdzie zima.

Przy nasadzeniach w kilka sztuk, odległość od sadzonek powinna wynosić pół metra. Podłoże próchniczne drożne o pH neutralnym w kierunku zakwaszonego. Średni stały stopień wilgotności gleby. Młode sadzonki ochrońmy przed przemarznięciami, podsypmy dodatkowym kopczykiem ziemi, który pod koniec kwietnia będzie można bez trudu rozsunąć. Starsze rośliny całkiem nieźle radzą sobie z zimowymi uwarunkowaniami. Wszystkie rośliny warto wiosną ściółkować - zabieg ten latem spowolni wyparowywanie z podłoża wody, zimą jest kołderką; odpada nam także odchwaszczanie i mamy 'ogarniętą' przestrzeń. Na ściółkę w przypadku tych pnączy, zdaje egzamin przekompostowana kora

Lonicera periclymenum - Wiciokrzew pomorski - Wilde kamperfoelie

(VI) 'Serotina'

drzew iglastych, (optymalna, to sosnowa). Szyszki, tak jak inne części drzew iglastych zakwaszają glebę, a wiec doskonale nadają się dotworzenia ściółki; (rozkładają się dłużej niż kora, czyli mniejszy nakład pracy). Gleby miej zasobne dodatkowo nawozimy. Stosujemy dokarmiacze dedykowane roślinom ozdobnym wieloletnim kwitnącym, przy takiej uwadze, że ostatni jesienny 'rzut jedzonka', to mieszanka bez zawartości azotu. Pnącze powinno mieć czas, aby przygotować się do nadejścia bardziej wymagających zimowych uwarunkowań, an ie 'wchodzić na wysokie obroty'. Stosowanie nawozu, według wskazówek na etykiecie (częstotliwość, ilość). W tym temacie można wspomagać się, albo całkowicie zdać na naturalne metody nawożenia. Na przykład, wiosną obkopujemy pobliże pnącza kilkoma, kilkunastoma niezbyt głębokimi dołkami, które wypełniamy przemieszanym ze świeżą ziemią kompostem. Przez lato i wczesną jesień, do zastosowania zmieszane z wodą gnojówki (żywokost, pokrzywy, czosnek).

Optymalna ekspozycja jasna; odpada jednak wystawa południowa, tak jak i ciemne ogrodowe kąty. Brak równowagi hydrologicznej w glebie, nie obędzie się więc bez dodatkowych wędrówek z konewką. Zimą podlewamy w bezmroźny dzień, w godzinach południowych; latem z rana, albo pod wieczór. Woda zawsze powinna być w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin. Jeśli nie przycinaliśmy na przełomie lipca i sierpnia pnącza, późną jesienią, albo wiosną następnego roku usuńmy/oberwijmy mumie (zaschnięte owoce).