Barbula szara, naturalne siedliska tego liściastego krzewu znajdują się we wschodnich Chinach oraz w Japonii. Ze względu na wysokie walory zdobnicze, roślina ta chętnie zapraszana jest do przydomowych ogrodów, parków i kompleksów zieleni miejskiej. Oczywiście, jej strojne niebieskie kwitnienie doskonale wzbogaci każdy z ogrodów japońskich. Walory wizualne, długi okres kwitnienia,
Caryopteris incana - Barbula szara - Caryopteris(soort) |
niezbyt duże nakłady prac przy uprawie oraz tolerancyjność do zanieczyszczeń miejskich, to wszystko zachęca, aby zaprosić ten gatunek barbuli do swego ogrodu.W sprzedaży młode sadzonki najczęściej od drugiej połowy sierpnia i we wrześniu, a to dobry czas na uziemianie. W dołek na spód wsypmy mieszankę
kompostu z ziemią, a dopiero na tę warstwę ustawmy bryłę korzeniową. Barbula szara posadzona jako soliter dobrze zaprezentuje się dopiero po dwóch latach uprawy; po cięciach zagęści się i będzie wyraźnie widać, że witalnie się rozrasta. Pokrój sztywnych pędów dość zwarty, docelowe wysokości/szerokości to pomiędzy 0.7, a 1.2 metra - im bardziej optymalne warunki uprawy, tym bardziej rozrośnięty egzemplarz. Kwitnienie charakterystycznych niebieskich kwiatostanów rozpoczyna się już w sierpniu, a pojedyncze utrzymują nawet do początku listopada. Barbula szara jest rośliną miododajną, także przyjaznym ogrodowym oblatywaczom zapewni darmową stołówkę. Po zakończeniu kwitnienia suszki można pozostawić, albo pędy 'ciachnąć' o 1/3 długości. Gdy pozostawione przez zimę, na początku wiosny właściwe cięcie odmładzające - wówczas wszystkie pędy tniemy na wysokość 0.2 do 0.3 metra od ziemi. Zabieg ten przełoży się na zagęszczenie pokroju, a co za tym idzie na bogate kwitnienie w sezonie. W zimniejszych obszarach kraju, warto pędy skrócić co nieco przed zimą, bo krzew trzeba potraktować otuliną/drobno oczkowaną siatką i podsypać niewielkim kopczykiem ziemi, bo inaczej krzew przemarznie.Caryopteris x clandonensis - Barbula klandońska - Blauwe spirea ( foto ) |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz