Vademecum Interesting Plants: Ptelea trifoliata - Parczelina trójlistkowa

wtorek, 11 października 2022

Ptelea trifoliata - Parczelina trójlistkowa - Lederstruik

Parczelina trójlistkowa, jako soliter w przydomowym ogrodzie, w kompleksach zieleni miejskich, w parkach. Potrójne całobrzegie zielone listki oraz krągłe skrzydlaki, gdzie każdy z dwoma spłaszczonymi orzeszkami, otoczony w koło szerokim skrzydełkiem - to jest to, co doda piękna zielonej przestrzeni. Niewielkie drzewo (do 5 metrów wysokości), które doskonale nadaje się

Hoptree.eng

Ptelea trifoliata - Parczelina trójlistkowa - Lederstruik

do uprawy w krajach o klimacie umiarkowanym. Także dysponując odpowiednio duża ogrodową przestrzenią , warto zaprosić do siebie właśnie tę rośliną ozdobną. Nie wymaga dużych nakładów pracy, jeśli od samego początku uprawy zajmiemy się nią we właściwy sposób. Wiosną pod koniec maja

ma miejsce kwitnienie; kwiaty nie mają dużej wartości zdobniczej; to drobne zielonożółte baldachogrona, które wydzielają przyjemną 'chmielową' woń. Zapach działa zachęcająco dla ogrodowych zapylaczy oraz dla okolicznych pszczółek (roślina miododajna). Wszystkie części: kora, korzenie, roztarte liście - wydzielają silny, bardzo przyjemny i orzeźwiający zapach. Na miejsce przekwitających kwiatostanów zawiązują się charakterystyczne dla rośliny skrzydlaki, które utrzymują się na drzewie jeszcze kilkanaście po tym jak zżółkną i opadną liście. Te, przed nadejściem zimy należy uprzątnąć, zgrabić (nadają się do kompostownika).

U parczeliny trójlistkowej, wystarczy na początku kwietnia przeprowadzić połączone cięcia - sanitarne z pielęgnacyjnym; usuwamy wówczas pędy przesuszone, przemarznięte, ocierające inne. Gleby uboższe w substancje odżywcze, rok rocznie wiosną nawozimy, te bardziej zasobne można co dwa lata. Korzystajmy z nawozów wieloskładnikowych przeznaczonych dla roślin wieloletnich kwitnących, (dawkowanie, ilość według wskazówek na etykiecie). Jeśli prowadzimy ekologiczną

Ptelea trifoliata - Parczelina trójlistkowa - Lederstruik

zieloną przestrzeń, wtedy warto wykorzystać którąś z naturalnych metod nawożenia. Kompostem, rozcieńczonymi z wodą gnojówkami (żywokost, czosnek, pokrzywy), zasilamy do połowy września. Kompostem można podsypywać, a także obkopać drzewo niezbyt głębokimi dołkami i wypełnić nim w mieszance ze świeżą niewyjałowioną ziemią.

Miejsce nasadzeń osłonięte od mroźnych wiatrów, wówczas większe szanse na to, że parczelina będzie witalnie rosła. Ekspozycja jasna, jednak wystawa południowa i ciemne ogrodowe kąty, niewskazane; będzie karłowy pokrój, słabe kwitnienie, a co za tym idzie niewiele skrzydlaków. Panuje brak hydrologicznej równowagi, więc nie pozostawiajmy ognika ozdobnego samemu sobie - latem w czasie upałów i w bezśnieżne zimy, nie obędzie się bez dodatkowych wędrówek z konewką. Zimą, wodę w temperaturze zbliżonej do tej jaka panuje w otoczeniu roślin dostarczamy w bezmroźny dzień w południe; latem rano, albo pod wieczór. Zalecane ściółkowanie - ta warstwa zimą to kołderka chroniąca części podziemne przed przemarzaniem, natomiast latem zmniejszy się dzięki niej wyparowywanie wody, no i odpada nam odchwaszczanie. Podłoże przepuszczalne, kluczem w uprawie jest słowo DRENAŻ. Brak zastającej wody, brak przemarznięć brył korzeniowych zimą.

Jeśli pozyskiwanie młodzików parczeliny z wysiewu, przechowywane nasiona muszą przejść proces stratyfikacji. Inne metoda rozmnożenia rośliny, to pobranie i ukorzenienie latem półzdrewniałych sadzonek. Te powinny zostać ulokowane w pojemnikach z odpływem, gdzie drożne podłoże; przetrzymane przez zimę w chłodnym jasnym pomieszczeniu, z niezbyt obfitymi, ale regularnymi dostawami wody.