Vademecum Interesting Plants: Exochorda racemosa - Obiela wielkokwiatowa, o.groniasta

Obiela wielkokwiatowa w najpiękniejszej 'śnieżnej' odsłonie na przełomie maja i czerwca. Gdy wzrasta w zacisznym słonecznym miejscu i 'nie narzeka' na brak równowagi hydrologicznej, jej kwitnienie jest spektakularne. Trwa kilka tygodni i przyciąga spojrzenia pełne podziwu,

Pearlbush.eng

Exochorda racemosa - Obiela wielkokwiatowa, obiela groniasta - Parelstruik

a także ogrodowych zapylaczy, którzy smakują się w tym pięknie. Początkowo wzniesione, a później zwieszające się pędy wiosną są bogato okwiecone, natomiast później do jesieni zdobią je okazałe epileptyczne liście. W sezonie są zielone, przed opadnięciem przebarwiają na żółto. Na miejsce przekwitniętych ozdób, roślina zawiązuje również dekoracyjne gwiazdkowate (o pięciu kantach) torebki,

które po dojrzeniu pękają 'uwalniając' z każdej do dziesięciu oskrzydlonych nasion. To te maleństwa, będą dla nas materiałem, z którego powołamy kolejne pokolenie obieli. Jak w przypadku wielu innych różowatych, rośliny te można także rozmnożyć w mniej pracochłonny sposób (niż odchowanie z nasion, czy z sadzonej pędowych), wystarczy wiosną zrobić z najniższych pędów odkłady - pędy do połowy przysypujemy ziemią; jesienią, a bardziej wskazane kolejnej wiosny, oddzielamy ukorzenione pędy od rośliny macierzystej i już mamy młodziki. Nasiona do wschodów potrzebują temperatury powyżej 18°C (bez dużych dziennych wahań). W doniczkach z opływem przepuszczalne żyzne podłoże. Regularne dostawy wody; podlewamy, gdy wierzchnia warstwa ziemi jest sucha. Woda zawsze w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin, nie powinna pozostawać na podstawku, czy w osłonce.

Exochorda racemosa - Obiela wielkokwiatowa - Parelstruik

Gdy minie zagrożenie powrotu wiosennych przymrozków, sadzimy maluszki w docelowej miejscówce. Tempo wzrostu średnie, ale już w momencie kopania dołka miejmy na uwadze, że będzie to krzew o okazałych 'gabarytach', gdzie od 2 do 4 metrów wysokości/szerokości. Cytując klasyka 'Jakiś tam wpływ mamy (...)' na pokrój , bo rok rocznie po zakończeniu kwitnienia roślinę przycinamy (pędy skracamy o 1/3 długości), co przełoży się na bogaty zwartą formę i obfite kwitnienie w następnym sezonie - liczmy się z okazałym krzewem w naszej ogrodowej przestrzeni. Na jego obecności zyskają także parki, kompleksy zieleni miejskiej, ogrody japońskie, (pierwsze naturalne siedliska rośliny w Środkowej i we Wschodniej Azji).

Obiela wielkokwiatowa, charakteryzuje się dość dobrą mrozoodpornością, ale wypadnie nam sadzonka, gdy będzie posadzona w zbyt zbitym, albo w zbyt suchym/mokrym podłożu. DRENAŻ, słowo klucz w sukcesie uprawy tego pięknego krzewu. Miejscówka osłonięta od mroźnych wiatrów, słoneczna (jednak 'nie; dla wystawy południowej). Podłoże przepuszczalne, próchniczne o pH lekko kwaśnym do neutralnego. Młodziki przez pierwsze dwa sezony przed nadejściem trudnych zimowych warunków podsypujemy dodatkowym kopczykiem ziemi, (który wiosną nietrudno jest rozsunąć).

Exochorda racemosa - Obiela wielkokwiatowa - Parelstruik

Zalecane ściółkowanie; ściółka spowolni wyparowywanie wody, odpada nam odchwaszczanie i starsze egzemplarze także zimą mają kołderkę.

Chcąc zwartego pokroju i bogatego oszałamiającego kwitnienia, gleby słabsze należy nawozić. Jesienią nawóz wieloskładnikowy (bez azotu) przeznaczony dla krzewów kwitnących, na przełomie marca i kwietnia, także wieloskładnikowy już z azotem (dozowanie według informacji na etykiecie). Jako 'dokarmiacze', nadadzą się także rozcieńczone z wodą gnojówki (z żywokostu, z pokrzyw, z czosnku), albo można obkopać krzew kilkoma, kilkunastoma niezbyt głębokimi dołkami, a następnie wypełnić je kompostem ze świeżą niewyjałowioną ziemią.

Obiela wielkokwiatowa lubi stały średni stopień wilgotności podłoża. Przy panującym braku równowagi hydrologicznej, latem i przy bezśnieżnych zimach, nie obejdzie się bez spacerów z konewką. Latem podlewamy rano, albo pod wieczór, gdy słońce już 'nie daje popalić', zaś zimą w bezmroźny dzień w godzinach południowych. Woda zawsze powinna posiadać temperaturę zbliżoną do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin.