Szachownica lisia, jako dzikus znana jest na irańskich, irackich i tureckich szerokościach. Najobficiej rozsiewa się na terenach, gdzie przepuszczalne podłoże o stałym średnim stopniu wilgotności i brak ekspansywnej konkurencji innych. Choć niewielkich rozmiarów, to jej wiosenna kwitnąca odsłona, gdy w grupie - zachwyca. W naturalistycznych i w skalnych
 |
| Fritillaria uva-vulpis - Szachownica lisia - Vossedruif |
ogrodach, a także na większych alkonach i tarasach w nasadzeniach pojemnikowych. Na miesiąc przed posadzeniem cebulek, należy ziemię odchwaścić, przekopać i zasilić, (kompost, humus, bądź 'wolno działający' nawóz mineralny). Monotematyczna 'lisia' ekipa, (cebulka od cebulki 5 centymetrów, na taką samą głębokość), albo w miksie z innymi cebulowymi - docelowa wysokość 20 centymetrów, więc można ją zagospodarować do któryś z niższych pięter. Ale naprawdę jej piękne kwitnące
walory można wydobyć wówczas, gdy posadzona tak, abyśmy mogli w pełni podziwiać jej kwiaty - czyli na wzniesieniach, skarpach, w wyższych donicach, na murkach.Kwitnienie ma miejsce przez kwiecień i maj. Kwiaty, to najpierw brązowo bordowe matowe dzwonki, w ciągu rozkwitu subtelnie wywijają się częściowo, odsłaniając słoneczne wnętrze. Gdy odpowiednia ekspozycja i gra z dziennym światłem, kwitnące szachownice tego gatunku mogą stać się prawdziwym naturalnym pięknym dziełem sztuki. Warto zadbać, aby kolejnej wiosny były w naszym otoczeniu. Od września do końca listopada można cebulki uziemić. Najlepiej, gdy w takiej miejscówce, gdzie przez zimę i wczesną wiosną nieograniczony dostęp promieni słonecznych, a przez kolejne miesiące parasol z koron drzew, krzewów, czy wyższych bylin. Jeśli szachownica lisia ma poletko możliwości do wysiewu, 'skorzysta' z tych uwarunkowań. Wówczas jedynie dbamy o odchwaszczanie tego terenu. A cebulki wykopujemy raz na dwa, trzy lata - w czerwcu, oddzielamy młodziki od cebul matecznych, odkładamy w przewiewne suche miejsce na kilkanaście tygodni. Ten zabieg pozwoli grupie odmłodzić się, kwiaty znowu będą bardziej okazałe, a i ich ilość większa. Przy uprawie pojemnikowej, również nie robimy rok rocznie 'wykopek' po zakończeniu kwitnienia; cebule niech zostaną w pojemniku.
 |
| Fritillaria uva-vulpis - Szachownica lisia - Vossedruif |
Ważne, aby ten z przepuszczalnym podłożem, ze stałym jego niewielkim stopniem wilgotności i z otworem na ujście nadwyżek deszczówki.
Największym zagrożeniem dla cebulek są 'mokre nogi'. dy podłoże jest zbite, późnojesienny deszcz nie przepływa swobodnie, zastaje, dochodzą niskie temperatury - to wszystko doprowadza do zgnilizny podziemnych części i możemy zapomnieć o wiosennym kwitnieniu. Także, słowo klucz w uprawie szachownicy lisiej - drenaż. Stały umiarkowany stopnień wilgotności gleby. Miejmy na uwadze, że ostatnie lata brak równowagi hydrologicznej, dlatego przy bezśnieżnej zimie, w czasie upalnego lata, (gdy cebulki nie wykopane), nie zapominamy o dodatkowych dostawach wody - zimą podlewamy w bezmroźny dzień, w godzinach południowych, zaś latem rano, albo pod wieczór; woda zawsze powinna być w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin.
Gatunek ten 'lubi sobie podjeść', więc nie powinien być
ulokowany zbyt blisko głęboko korzeniących się roślin (wieloletnich
zimozielonych,
krzewów, drzew). W zbyt zakwaszonej ziemi, kwitnienie będzie znikome,
albo wcale. Należy zadbać o
to, aby posiadała ona pH obojętny, (gdzie podłoże pH zakwaszone,
warto do dołka zetrzeć kawałek kredy, a wiosną kolejny i proszek
przemieszać z ziemią wokół roślin).
 |
Fritillaria uva-vulpis - Szachownica lisia - Vossedruif Zdjęcie wykonała i udostępniła do publikacji pani Krystyna |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Fritillaria_uva-vulpis
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fritillaria_uva-vulpis
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz