Turzyca zwisła, jest pożądaną całoroczną ozdobą tam, gdzie wysoki stopień wilgotności podłoża, (wody stojące - oczko wodne, staw, tereny podmokłe). Ta kępiasta bylina, w stanie dzikim występuje na kilku kontynentach (Azja, Afryka, Europa). Dzięki swej zimozielonej szacie, czyli subtelnie przewieszającym się trawiastym liściom i, w sezonie, eleganckim ciemnobrązowym kłosowym kwiatostanom, roślina ta coraz chętnie jest zapraszana do ogrodowych przestrzeni.
Pendulous sedge.eng
Jej wartością zdobniczą stanowi naturalność, lekkość i poruszenie. Walory te można podziwiać o każdej porze roku. Do tego, mamy do czynienia z plantem, odpornym na miejskie zanieczyszczenia oraz charakteryzujący się wysoką mrozoodporności.
Względem pielęgnacji, także miło nas zaskoczy 'współpraca' z tym gatunkiem. Nie jest wymagającym, oczywiście pod warunkiem, że od samego początku zapewnimy mu właściwe warunki bytowania ( między innymi, odpowiednią przestrzeń do rozwoju, a także wysoki stopień
wilgotności podłoża).
Co do rodziny ciborowatych, nie zapominajmy o tym, że rośliny te nie lubią przycinania (!). Gdy wczesną wiosną będą prezentowały się mniej atrakcyjnie, należy wyrwać suche,
zniszczone, przemarznięte, gnijące listki. Jedyne, co wycinamy, to kwietne pędy. Możemy je usunąć do końca października, wtedy plant zachowa substancje odżywcze i energię, na bardziej pożyteczne części; albo te ' lisie ogonki', zostawiamy przez zimę, niech bajkowo roztańczą, rozruszają nasz ogród. Roślina nie należy do szczególnie ekspansywnych, jednak, gdy trafi na podatny grunt, wysiane młode egzemplarze mogą zacząć tłamsić pozostałe rośliny wokół zbiornika wodnego. Jeśli zauważymy, że tak zaczyna się dziać, należy rok rocznie usuwać kwiatostany zanim zakwitną.
Liście, łukowate, na brzegach szorstkie, płaskie, z wystającym grzbietem, ciemnozielone-błyszczące, lancetowate, szerokie od 1 do 2 cm., ich długość od 20 do 100 cm. Pędy z kwiatostanami unoszą się ponad kępą, także dorosły egzemplarz może osiągać wysokość około 120 centymetrów i szerokość do 1.5 metra. Czyli, dość 'widoczna roślinka'. Także, w przypadku tego gatunku, może to być soliter, może to być nasadzenie grupowe.
Przy odpowiednio wysokim stopniu wilgotności podłoża, nie ma znaczenia, że ekspozycja będzie słoneczna. Tam, gdzie tylko średni stopień, wtedy odpada wystawa południowa. Podłoże piaszczysto gliniaste, średnio żyzne, po drenażu, (aby bryła korzeniowa miała 'swobodę' w rozrastaniu).
Gdy wielodniowa susza, albo bezśnieżna zima, a nasza roślina z dala od zbiornika wody, to może cierpieć na niedobór wody, powinniśmy się pofatygować z konewką. Latem, robimy to rano, albo pod wieczór; zimą w południowych godzinach, bezmroźnego dnia. Woda zawsze powinna być w zbliżonej temperaturze do tej, jaka panuje w otoczeniu turzycy. Lanie wodą po liściach zimą, to może mieć przykre skutki - następnego dnia temperatura minusowa, a tu 'serducho' rośliny zalane. Zaś latem, w ciągu dnia polane listki - będą płowiały i część z nich może zostać 'ugotowana' przez silnie oddziałujące promienie słoneczne. Podlewajmy więc wokół, w bliskości, a nie na plant.
Wiosną, będzie więcej niż latem i jesienią, do usunięcia starych, nieestetycznie wyglądających liści. Jeśli zimą dopilnujemy, aby zamarzając deszcz nie tworzył na kępie zmarzliny, roślina na pewno będzie wdzięczna. Śnieżne czapy, raczej regularnie strzepujmy - choć tej wysokości kępa oprószona śniegiem, wygląda bardzo dekoracyjnie. Śnieg jest dobry na ziemi, wtedy kołderka.
Pierwszoroczne kępy, w listopadzie, warto podsypać wokół dodatkowym kopczykiem ziemi. Starsze egzemplarze, są zahartowane, bardziej odporne.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Carex_pendula
https://pl.wikipedia.org/wiki/Turzyca_zwis%C5%82a
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hangende_zegge
Pendulous sedge.eng
 |
| Carex pendula - Turzyca zwisła - Hangende zegge |
Jej wartością zdobniczą stanowi naturalność, lekkość i poruszenie. Walory te można podziwiać o każdej porze roku. Do tego, mamy do czynienia z plantem, odpornym na miejskie zanieczyszczenia oraz charakteryzujący się wysoką mrozoodporności.
Względem pielęgnacji, także miło nas zaskoczy 'współpraca' z tym gatunkiem. Nie jest wymagającym, oczywiście pod warunkiem, że od samego początku zapewnimy mu właściwe warunki bytowania ( między innymi, odpowiednią przestrzeń do rozwoju, a także wysoki stopień
wilgotności podłoża).
Co do rodziny ciborowatych, nie zapominajmy o tym, że rośliny te nie lubią przycinania (!). Gdy wczesną wiosną będą prezentowały się mniej atrakcyjnie, należy wyrwać suche,
zniszczone, przemarznięte, gnijące listki. Jedyne, co wycinamy, to kwietne pędy. Możemy je usunąć do końca października, wtedy plant zachowa substancje odżywcze i energię, na bardziej pożyteczne części; albo te ' lisie ogonki', zostawiamy przez zimę, niech bajkowo roztańczą, rozruszają nasz ogród. Roślina nie należy do szczególnie ekspansywnych, jednak, gdy trafi na podatny grunt, wysiane młode egzemplarze mogą zacząć tłamsić pozostałe rośliny wokół zbiornika wodnego. Jeśli zauważymy, że tak zaczyna się dziać, należy rok rocznie usuwać kwiatostany zanim zakwitną.
Liście, łukowate, na brzegach szorstkie, płaskie, z wystającym grzbietem, ciemnozielone-błyszczące, lancetowate, szerokie od 1 do 2 cm., ich długość od 20 do 100 cm. Pędy z kwiatostanami unoszą się ponad kępą, także dorosły egzemplarz może osiągać wysokość około 120 centymetrów i szerokość do 1.5 metra. Czyli, dość 'widoczna roślinka'. Także, w przypadku tego gatunku, może to być soliter, może to być nasadzenie grupowe.
 |
| Carex pendula - Turzyca zwisła - Hangende zegge |
Przy odpowiednio wysokim stopniu wilgotności podłoża, nie ma znaczenia, że ekspozycja będzie słoneczna. Tam, gdzie tylko średni stopień, wtedy odpada wystawa południowa. Podłoże piaszczysto gliniaste, średnio żyzne, po drenażu, (aby bryła korzeniowa miała 'swobodę' w rozrastaniu).
Gdy wielodniowa susza, albo bezśnieżna zima, a nasza roślina z dala od zbiornika wody, to może cierpieć na niedobór wody, powinniśmy się pofatygować z konewką. Latem, robimy to rano, albo pod wieczór; zimą w południowych godzinach, bezmroźnego dnia. Woda zawsze powinna być w zbliżonej temperaturze do tej, jaka panuje w otoczeniu turzycy. Lanie wodą po liściach zimą, to może mieć przykre skutki - następnego dnia temperatura minusowa, a tu 'serducho' rośliny zalane. Zaś latem, w ciągu dnia polane listki - będą płowiały i część z nich może zostać 'ugotowana' przez silnie oddziałujące promienie słoneczne. Podlewajmy więc wokół, w bliskości, a nie na plant.
Wiosną, będzie więcej niż latem i jesienią, do usunięcia starych, nieestetycznie wyglądających liści. Jeśli zimą dopilnujemy, aby zamarzając deszcz nie tworzył na kępie zmarzliny, roślina na pewno będzie wdzięczna. Śnieżne czapy, raczej regularnie strzepujmy - choć tej wysokości kępa oprószona śniegiem, wygląda bardzo dekoracyjnie. Śnieg jest dobry na ziemi, wtedy kołderka.
Pierwszoroczne kępy, w listopadzie, warto podsypać wokół dodatkowym kopczykiem ziemi. Starsze egzemplarze, są zahartowane, bardziej odporne.
 |
| Carex pendula - Turzyca zwisła - Hangende zegge |
 |
| Carex pendula - Turzyca zwisła - Hangende zegge |
 |
| Carex pendula - Turzyca zwisła - Hangende zegge |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Carex_pendula
https://pl.wikipedia.org/wiki/Turzyca_zwis%C5%82a
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hangende_zegge
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz