Dianella tasmanica, to kępiasta bylina o trawiastym pokroju. W paśmie strefy tropikalnej i subtropikalnej, ów zimozielony gatunek rośnie dziko (pochodzi z Tasmanii, wyspy leżącej u południowo-wschodnich wybrzeży kontynentu australijskiego). Natomiast botaniczne wielokolorowe odmiany, są bardzo chętnie zapraszane do tamtejszych ogrodowych i tarasowych przestrzeni. Na europejskim rynku, roślina nie jest znana aż tak powszechnie, ale ze względu na swe dekoracyjne różnokolorowe odsłony i przy co raz większej świadomości względem uprawy 'egzotyków', ma duże szanse wzbogacać nie tylko kolekcjonerskie zbiory.
Tasman Flax-lily.eng
Nie byłby to pierwszy plant, który najpierw uprawiamy w ogrodzie w pojemniku, a przed zimą przenosimy go pod dach. Ze względu na cenę, atrakcyjną cało sezonową prezentację i po prostu, dzięki temu, że roślinę można 'przezimować', skorzystajmy z tego i dajmy jej możliwość zdrowego rozwoju przez kilka lat.
U gatunku, szablaste liście są w kolorze głębokiej zieleni i osiągają długość około
80 centymetrów. Na wyrastających z kępy łodygach, pod koniec maja rozpoczyna się kwitnienie (łodyga może mieć wysokość do 1.5 metra). Trwa do końca czerwca (w 'ciepłym' klimacie przez kilkanaście miesięcy od lata, do połowy zimy). Kolor kwiatów, najczęściej jest intensywnie niebieski, ale zdarzają się odmiany z jaśniejszymi odcieniami. Groniaste kwiatostany składają się z wielu pojedynczych, gdzie każdy o sześciu płatkach. Po przekwitnięciu, na ich miejscu zawiązują się granatowe jagody, które wyglądem przypominają borówki. Dla Europejczyka, owoce te są niejadalne (zatrucie, wymioty). Natomiast ptaszki z tych smakołyków, będą miały pożytek.
Odmiany ozdobne (lilii tasmańskiej), to możliwość wyboru pod względem wysokości i wielobarwności szablastych listków. Od 40 do 150 centymetrów wysokości; kolor liścia: zielony z białą krawędzią, żółty z zieloną krawędzią, żółto zielony, zielono biały, biały z zieloną krawędzią, pstry, czerwony. Do tego niebieskie płatki kwiatuszków z kontrastującymi żółtymi pylnikami, potem jesienne 'borówki' - czyli, wielomiesięczna żywa ozdoba ukazująca się w wielu odsłonach.
(Dianellę tasmańską), jako eleganckiego 'doniczkowca', przez cały rok możemy pielęgnować w domu,
Młode egzemplarze pozyskujemy poprzez zakup, albo gdy wiosną dokonamy podziały kępy naszej 'starszej' rośliny. Wcześniej, do momentu, gdy na dworze nie będzie temperatur powyżej 16°C, trzymamy daniellę pod dachem, w pomieszczeniu z dostępem promieni słonecznych, tam, gdzie panują temperatury na plusie (najlepiej 12 do 16°C) i dbamy o regularne, niewielkie dostawy wody. Chodzi o to, aby nie doprowadzić do przelania, ani do zasuszenia zwiększających swą objętość brył korzeniowych. Dostarczana woda, zawsze powinna być w przybliżonej temperaturze do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin.
Miejsce docelowe w ogrodzie, czy w donicy na tarasie (podwórzu, balkonie), zda się dopiero wówczas, gdy minie zagrożenie powrotu wiosennych przymrozków. Plant, zaczyna wchodzić na wyższe obroty. Poza zapewnieniem przynajmniej średnio żyznego podłoża,o odczynie pH delikatnie zakwaszonym, zaczynamy nawożenie. Używamy nawozu wieloskładnikowego z przeznaczeniem dla bylin.Stosujemy go według wytycznych na etykiecie. Przekwitnięte, poniszczone, nieestetycznie wyglądające części, regularnie usuwamy. Wówczas, jeśli nawet to roślina jednoroczna, posadzona w gruncie, zachowa reprezentacyjny wygląd aż do pierwszych jesiennych przymrozków.
W czasie lata, choć gatunek ten znosi czasowe susze, nie zapominajmy o dodatkowym dostarczaniu wody. Optymalne warunki to takie, gdy kolejna dostawa, gdy wierzchnia warstwa podłoża przesuszona. Pojemnik koniecznie z odpływem. Przy deszczowej aurze, chrońmy rośliny przed zalaniem (nadwyżka wody bardziej zaszkodzi, niż kilkudniowa susza).
Ekspozycja jasna, najkorzystniejszy, tak zwany 'jasny cień'. Czyli na pewno nie tam, gdzie w godzinach południowych świeci najmocniej słońce (popalone części, zahamowanie wzrostu) i nie tam, gdzie zbyt cienista miejscówka (liście nie dość, że niższe, to dodatkowo z zaburzonym pokrojem, ponieważ 'zwrócone' w poszukiwaniu dziennego światła).
W zależności od odmiany, dorosły egzemplarz osiąga 'widoczne' wysokości i jest pełen koloru Jest to więc roślina 'widoczna', która może odegrać istotną role w eleganckim zdobieniu miejsca naszego wypoczynku. Kilka kęp w grupie i zostanie stworzony, energetyczny, jasny, słoneczny zakątek.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://www.vip-colors.com/2016/11/phalaenopsis-falenopsis-cmowka.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Dianella_tasmanica
Tasman Flax-lily.eng
 |
| Dianella tasmanica - (Dianella tasmańska), (Lilia tasmańska) |
Nie byłby to pierwszy plant, który najpierw uprawiamy w ogrodzie w pojemniku, a przed zimą przenosimy go pod dach. Ze względu na cenę, atrakcyjną cało sezonową prezentację i po prostu, dzięki temu, że roślinę można 'przezimować', skorzystajmy z tego i dajmy jej możliwość zdrowego rozwoju przez kilka lat.
U gatunku, szablaste liście są w kolorze głębokiej zieleni i osiągają długość około
80 centymetrów. Na wyrastających z kępy łodygach, pod koniec maja rozpoczyna się kwitnienie (łodyga może mieć wysokość do 1.5 metra). Trwa do końca czerwca (w 'ciepłym' klimacie przez kilkanaście miesięcy od lata, do połowy zimy). Kolor kwiatów, najczęściej jest intensywnie niebieski, ale zdarzają się odmiany z jaśniejszymi odcieniami. Groniaste kwiatostany składają się z wielu pojedynczych, gdzie każdy o sześciu płatkach. Po przekwitnięciu, na ich miejscu zawiązują się granatowe jagody, które wyglądem przypominają borówki. Dla Europejczyka, owoce te są niejadalne (zatrucie, wymioty). Natomiast ptaszki z tych smakołyków, będą miały pożytek.
Odmiany ozdobne (lilii tasmańskiej), to możliwość wyboru pod względem wysokości i wielobarwności szablastych listków. Od 40 do 150 centymetrów wysokości; kolor liścia: zielony z białą krawędzią, żółty z zieloną krawędzią, żółto zielony, zielono biały, biały z zieloną krawędzią, pstry, czerwony. Do tego niebieskie płatki kwiatuszków z kontrastującymi żółtymi pylnikami, potem jesienne 'borówki' - czyli, wielomiesięczna żywa ozdoba ukazująca się w wielu odsłonach.
(Dianellę tasmańską), jako eleganckiego 'doniczkowca', przez cały rok możemy pielęgnować w domu,
 |
Dianella tasmanica - (Dianella tasmańska), (Lilia tasmańska)
oraz Phalaenopsis - Falenopsis, ćmówka ( storczykowate ) ( foto ) |
Młode egzemplarze pozyskujemy poprzez zakup, albo gdy wiosną dokonamy podziały kępy naszej 'starszej' rośliny. Wcześniej, do momentu, gdy na dworze nie będzie temperatur powyżej 16°C, trzymamy daniellę pod dachem, w pomieszczeniu z dostępem promieni słonecznych, tam, gdzie panują temperatury na plusie (najlepiej 12 do 16°C) i dbamy o regularne, niewielkie dostawy wody. Chodzi o to, aby nie doprowadzić do przelania, ani do zasuszenia zwiększających swą objętość brył korzeniowych. Dostarczana woda, zawsze powinna być w przybliżonej temperaturze do tej, jaka panuje w otoczeniu roślin.
Miejsce docelowe w ogrodzie, czy w donicy na tarasie (podwórzu, balkonie), zda się dopiero wówczas, gdy minie zagrożenie powrotu wiosennych przymrozków. Plant, zaczyna wchodzić na wyższe obroty. Poza zapewnieniem przynajmniej średnio żyznego podłoża,o odczynie pH delikatnie zakwaszonym, zaczynamy nawożenie. Używamy nawozu wieloskładnikowego z przeznaczeniem dla bylin.Stosujemy go według wytycznych na etykiecie. Przekwitnięte, poniszczone, nieestetycznie wyglądające części, regularnie usuwamy. Wówczas, jeśli nawet to roślina jednoroczna, posadzona w gruncie, zachowa reprezentacyjny wygląd aż do pierwszych jesiennych przymrozków.
W czasie lata, choć gatunek ten znosi czasowe susze, nie zapominajmy o dodatkowym dostarczaniu wody. Optymalne warunki to takie, gdy kolejna dostawa, gdy wierzchnia warstwa podłoża przesuszona. Pojemnik koniecznie z odpływem. Przy deszczowej aurze, chrońmy rośliny przed zalaniem (nadwyżka wody bardziej zaszkodzi, niż kilkudniowa susza).
Ekspozycja jasna, najkorzystniejszy, tak zwany 'jasny cień'. Czyli na pewno nie tam, gdzie w godzinach południowych świeci najmocniej słońce (popalone części, zahamowanie wzrostu) i nie tam, gdzie zbyt cienista miejscówka (liście nie dość, że niższe, to dodatkowo z zaburzonym pokrojem, ponieważ 'zwrócone' w poszukiwaniu dziennego światła).
W zależności od odmiany, dorosły egzemplarz osiąga 'widoczne' wysokości i jest pełen koloru Jest to więc roślina 'widoczna', która może odegrać istotną role w eleganckim zdobieniu miejsca naszego wypoczynku. Kilka kęp w grupie i zostanie stworzony, energetyczny, jasny, słoneczny zakątek.
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://www.vip-colors.com/2016/11/phalaenopsis-falenopsis-cmowka.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Dianella_tasmanica
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz