Krwawnik wiązówkowy, jest rośliną, która nadaje się do ogrodów naturalistycznych, jaki do tych, w których wyraźnie liczy się symetria i planowanie.
Słoneczna, wieloletnia ozdoba, sprawdzi się z tyłu na bylinowych rabatach, czy sadzona w grupie indywidualnie. Poprzez swe delikatne poruszenie i rozjaśnienie tego, co wokół, na pewno warta zaproszenia do naszej przestrzeni. Roślina ta jest byliną krótkowieczną.
Yarrow.eng
Ten gatunek krwawnika, naturalnie rośnie na terenach wyżynnych Azji, osiadając tam wysokość do 120 centymetrów. Obecnie na rynku ogrodniczym, mamy do wyboru wiele kultywarów, które rosną od 80 do 150 centymetrów. Nie jest więc, to bylina niska. Możemy ją pozyskać po przez wiosenny wysiew (długie wschody), jaki poprzez
pobranie odrastających pędów, poprzez podział bryły korzeniowej, czy poprzez wiosenne ukorzenienie niezdrewniałych sadzonek. Sadzonki co 30 centymetrów.
Pierzastodzielne, podłużne liście, aromatyczne, o soczystym kolorze zieleni liście porastają wznoszące się łodygi. Te delikatnie się rozgałęziają, a na szczytach tworzyć się zaczynają pączki kwiatostanów. Z końcem czerwca, przez lipiec i sierpień możemy cieszyć się energetycznymi ozdobami. Dekoracyjne baldachrona, składają się z licznych żółtych koszyczków. Kształtem możemy kojarzyć ze słonecznym talerzem, stąd mniej znana nazwa rośliny - krwawnik talerzowaty. Gdy zetniemy stosunkowo młody kwiatostan, możemy go zasuszyć, utrzymując nadal na wysokim poziomie jego klasę i wdzięk (bukiety). Jeśli mamy dość bogato okwiecony ogród, nie zaszkodzi też uciąć kilka kwiatów do wazonu, aby słonecznie zdobiły naszą domową, czy tarasową przestrzeń.
Po przekwitnięciu kwiatostany usuwamy, przycinając nisko. Wiosną także przycinamy przemarznięte, suche części - chodzi o estetyczny wygląd i zdrowie rośliny. Niech skupia się na wzroście i krzewieniu, a nie inwestowaniu energii i substancji odżywczych w zbędne części.
Krwawnik talerzowaty, nie należy do trudnych w uprawie. Odnajdzie się w skrajnych warunkach, ale to oczywiście odbija się na słabym pokroju i mniejszej ilości kwiatów. Optymalnie, powinien być wysiewany, czy sadzony do podłoża żyznego, dobrze kompostowanego, przepuszczalnego o pH neutralnym, albo kwaśnym. Ziemia umiarkowanie wilgotna, lepiej ze skłonnością do przesuszania, niż, aby było zbyt dużo wody. Bylina o kępiastym pokroju najlepiej odnajdzie się w miejscu słonecznym, ciepłym. Na zimę nie wymaga dodatkowego zabezpieczania, znosi temperatury do -25°C, choć przy bezśnieżnych, wskazane jest obsypanie kęp dodatkowymi kilkunastoma garściami ziemi, na wiosnę rozsuniemy. Inna korzyść z tego zabiegu, dostarczymy nowej niewyjałowionego podłoża.
Nie musimy nawozić, jeśli dostarczony był kompost. Ewentualnie naturalne wspomaganie, takie jak rozcieńczona gnojówka wrotyczu z wodą, gdyby było zbyt dużo opadów i mogłyby się wdać choroby grzybiczne. Poza tym, roślina trwała i długo zdobiąca.
Słoneczna, wieloletnia ozdoba, sprawdzi się z tyłu na bylinowych rabatach, czy sadzona w grupie indywidualnie. Poprzez swe delikatne poruszenie i rozjaśnienie tego, co wokół, na pewno warta zaproszenia do naszej przestrzeni. Roślina ta jest byliną krótkowieczną.
Yarrow.eng
Achillea filipendulina - Krwawnik wiązówkowaty, k. talerzowaty - Duizendblad |
Ten gatunek krwawnika, naturalnie rośnie na terenach wyżynnych Azji, osiadając tam wysokość do 120 centymetrów. Obecnie na rynku ogrodniczym, mamy do wyboru wiele kultywarów, które rosną od 80 do 150 centymetrów. Nie jest więc, to bylina niska. Możemy ją pozyskać po przez wiosenny wysiew (długie wschody), jaki poprzez
pobranie odrastających pędów, poprzez podział bryły korzeniowej, czy poprzez wiosenne ukorzenienie niezdrewniałych sadzonek. Sadzonki co 30 centymetrów.
Pierzastodzielne, podłużne liście, aromatyczne, o soczystym kolorze zieleni liście porastają wznoszące się łodygi. Te delikatnie się rozgałęziają, a na szczytach tworzyć się zaczynają pączki kwiatostanów. Z końcem czerwca, przez lipiec i sierpień możemy cieszyć się energetycznymi ozdobami. Dekoracyjne baldachrona, składają się z licznych żółtych koszyczków. Kształtem możemy kojarzyć ze słonecznym talerzem, stąd mniej znana nazwa rośliny - krwawnik talerzowaty. Gdy zetniemy stosunkowo młody kwiatostan, możemy go zasuszyć, utrzymując nadal na wysokim poziomie jego klasę i wdzięk (bukiety). Jeśli mamy dość bogato okwiecony ogród, nie zaszkodzi też uciąć kilka kwiatów do wazonu, aby słonecznie zdobiły naszą domową, czy tarasową przestrzeń.
Po przekwitnięciu kwiatostany usuwamy, przycinając nisko. Wiosną także przycinamy przemarznięte, suche części - chodzi o estetyczny wygląd i zdrowie rośliny. Niech skupia się na wzroście i krzewieniu, a nie inwestowaniu energii i substancji odżywczych w zbędne części.
Achillea filipendulina - Krwawnik wiązówkowaty, k. talerzowaty - Duizendblad (soort) |
Nie musimy nawozić, jeśli dostarczony był kompost. Ewentualnie naturalne wspomaganie, takie jak rozcieńczona gnojówka wrotyczu z wodą, gdyby było zbyt dużo opadów i mogłyby się wdać choroby grzybiczne. Poza tym, roślina trwała i długo zdobiąca.
Achillea filipendulina - Krwawnik wiązówkowaty, k. talerzowaty - Duizendblad (soort) |
Achillea filipendulina - Krwawnik wiązówkowaty, k. talerzowaty - Duizendblad (soort) |
Achillea - Krwawnik ( gatunki ) - Duizendblad ( soorten ) ( foto )
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Achillea_filipendulina
https://pl.wikipedia.org/wiki/Krwawnik_wi%C4%85z%C3%B3wkowaty
https://nl.wikipedia.org/wiki/Duizendblad_(geslacht)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz