Zamioculcas - Zamiokulkas zamiolistny

                                    Zamiokulkas zamiolistny, pochodzi z terenów Afryki Wschodniej. Jest sukulentem, który dzięki dużym walorom zdobniczym, został 'udomowiony' i na naszej szerokości geograficznej jest uprawiany jako roślina doniczkowa. Całoroczna ozdobność listnej szaty, niewielkie nakłady pracy przy pielęgnacji - to mocne atuty za tym, aby roślinę tę zaprosić do swojej domowej przestrzeni. W odpowiednio wyeksponowanych donicach, zamiokulkas zamiolistny może również dodać elegancji przestrzeniom

 

Zamioculcas - Zamiokulkas zamiolistny- Zanzibar Gem.eng

                
biurowym, restauracyjnym, czy hotelowym. Optymalne uwarunkowania (glebowe, wodne, świetlne) i dojrzały egzemplarz może osiągnąć wysokość pomiędzy 0.8, a 1 metra. Rośliny tworzą od kilku do wielu wzniesionych liści właściwych o pierzastej blaszce złożonej z naprzeciwległych podłużnych eliptycznych, zgrubiałych i skórzastych listków, do ośmiu po każdej stronie osi. Są w kolorze butelkowej zieleni. Raz w roku może, ale nie musi mieć miejsce kwitnienie. Kwiaty charakterystyczne dla rodziny obrazkowatych, spełniają mniejszą wartość zdobniczą niż liście. Pochwa kwiatostanu, o długości pomiędzy pięć, a osiem centymetrów jest z zewnątrz zielona, wewnątrz biaława, lekko zwężona między odcinkiem dolnym, lekko zwiniętym i tworzącym komorę, a dłuższym od niego odcinkiem górnym, rozwartym i lekko odchylającym się w okresie kwitnienia. Pochwa pozostaje na roślinie aż do okresu owocowania. Nie warto pozostawiać ją tam tak długo, warto przekwitnięty kwiatostan z pędem usuwać, (tniemy jak najniżej). Wówczas roślina zaoszczędzone substancje odżywcze i energię przeznaczy na rozwój młodych części. 

                                    Zadbajmy, aby to było właściwe podłoże dla  sukulentów i kaktusowatych. Jeśli nie mamy możliwości na zakup takiej mieszanki, wówczas pierwsza warstwa w pojemniku z odpływem, to drenaż (3 do 5 centymetrów kamyczków, żwirku, keramzytu), następnie mieszanka piasku, keramzytu i ziemi. Po posadzeniu  sadzonki, ustawiamy donicę w jasnym miejscu (ale bez zagrożenia zbyt intensywnymi kąpielami słonecznymi, ponieważ pędy zaczną czerwienieć, będzie karłowy pokrój
 

Zamioculcas - Zamiokulkas zamiolistny 

 

i możemy zapomnieć o kwitnieniu; w miejscu zaś za bardzo cienistym, części te będą nieestetycznie się wydłużały, a ich struktura wiotka).  Dorosły egzemplarz przesadzamy co dwa/trzy lata, (przy regularnym nawożeniu).  Można wówczas dokonać podziału rośliny macierzystej i tym sposobem pozyskać młode już ukorzenione egzemplarze. Pojemnik dostosowany do 'gabarytów' rośliny taki, który zapewni jej równowagę. 

                                        Optymalna temperatura w pomieszczeniu, to 17 do 23°C, bez dużych dziennych wahań. Trzeba wiedzieć, że roślina ta w chłodniejszych miesiącach 'mieszkająca' w pomieszczeniu, gdzie od 14 do 18°C, to większa gwarancja bogatszego kwitnienia. Oczywiście, latem wyższe temperatury 'doniczkowcowi' nie zaszkodzą (dochodzące nawet do 35°C), ale wtedy donice ustawiamy bardziej w głąb mieszkania. Zamiokulkas zamiolistny, przetrzyma czasowe przesuszenia, nie poradzi sobie z zalewaniem. Woda zawsze w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu rośliny. Najkorzystniejsza woda miękka/odstała. W chłodniejszym pomieszczeniu, podlewanie mniej obfite. W czasie upałów, bądź, gdy na pełnych obrotach kaloryfery (suche powietrze w pomieszczeniu), posiłkujmy się zwilżaczami; można także na doniczkę ustawić na kamykach zalanych wodą. Zaczynamy nawozić miesiąc po przesadzeniu do świeżego niewyjałowionego podłoża; stosujemy  'dokarmiacz' przeznaczony dla sukulentów i kaktusowatych. Dozowanie, częstotliwość dostaw - według wskazówek na etykiecie.

                                         U starszego egzemplarza z latami trzeba będzie usunąć jeden, czy dwa pędy, które po prostu się postarzeją. Nie trudno je odróżnić od witalnych, gdyż te będą 'wyblakłe' i łysiejące z listków. Żółknące, brązowiejące liście, zasychające, bądź śliskie pędy - roślina przelana/przesuszona/ bryła korzeniowa z chorobami grzybowymi. Dbajmy więc o doniczkowca regularnie. Kolejnym zabiegiem, który pomoże wyeksponować jego zdobnicze walory, będzie regularne czyszczenie z kurzu liści. Regularne zraszanie, to akurat niekoniecznie, zdecydowanie lepiej jest co któryś tydzień przetrzeć je ściereczką. Tę maczamy w letniej wodzie i przecieramy listki, następnie odstawiamy roślinę bardziej w głąb mieszkania. Liście wyschną i nabiorą blasku, wtedy można zamiokulkasa wyeksponować na stałej ekspozycji. 

 

Zamioculcas - Zamiokulkas zamiolistny

 

 

 

 

 

Zamioculcas - Zamiokulkas zamiolistny

Ten egzemplarz jest ustawiony w zbyt ciemnym miejscu, ma zakurzone liście i jest przelany

                    

Zamioculcas - Zamiokulkas zamiolistny

Ten egzemplarz jest ustawiony w zbyt ciemnym miejscu, ma zakurzone liście i jest przelany

                    

                      

Zamioculcas - Zamiokulkas zamiolistny

Zamioculcas - Zamiokulkas zamiolistny

Przypisy:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamiokulkas_zamiolistny
https://en.wikipedia.org/wiki/Zamioculcas
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]