Wierzba szwajcarska, na macierzystych terenach, zaprawiona 'w bojach'
- w Alpach, w Karpatach - w górskich warunkach jest niskim gęstym krzewem o kulistym pokroju (0.5 do 1.2 metra wysokości). Jej walory zdobnicze doceniona są w wielu ogrodach, nie tylko naturalistycznych. Odporność na niskie temperatury, zmienne ozdobne odsłony, 'odpowiednie' rozmiary - to wszystko przemawia za tym, że zyskuje na swojej popularności.
 |
| Salix helvetica - Wierzba szwajcarska - Zwitserse bolwilg |
Młode pędy są z początku biało filcowato owłosione, później tracą ten 'puszek'. Liście, od odwrotnie jajowatych do lancetowatych, powyżej połowy najszersze. Na górnej stronie są ciemnozielone lub żywozielone, na spodniej stronie jasno filcowate. Części te są sezonowe. Roślina dwupienna. Charakterystyczne dla rodzaju wierzby kotki - żeńskie o przysadkach dwubarwnych; dołem jasnych, lub purpurowych, górą rdzawoczarnych, kotki męskie dwubarwne, bez szypułek, wydłużone i zielonkawo
owłosione.Kwitnie od czerwca do lipca. Roślina owadopylna i miododajna. Nasiona rozsiewane przez wiatr. Gatunek umieszczony w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin oraz na polskiej czerwonej liście w kategorii EN (zagrożony).W naturalnych siedliskach wierzba szwajcarska rośnie na skałach i tam, gdzie podmokłe dna dolin. Więc jako roślina hodowlana, w uprawie dostaje więcej niż to, na co mogłaby liczyć jako dzikus. W sprzedaży jest 'opcja' nude krzewiasta i szczepiona na podkładce w formie niewielkiego drzewka ze zwartą kulistą koroną. Taka natura, taki pokrój - tutaj dotykamy dyskusyjnej kwestii - 'Wierzba, więc przycinać, czy nie?' Wierzba szwajcarska, nie wymaga przycinania. Ograniczamy się jedynie do cięcia sanitarnego, (usuwamy przesuszone, połamane, nieestetycznie wyglądające pędy). Możemy też po 4, 5 latach rok rocznie zacząć usuwać wiosną po jednym, czy po dwa z najstarszych pędów, (subtelne cięcie odmładzające). U tego gatunku, nie wykonujemy radykalnych cięć, ponieważ nie byłby w stanie zadowalająco się odbudować. Ekspozycja, gdzie rozproszone światło dzienne. Roślina, nie nadaje się na wystawę południową. Jeśli mamy sporą zieloną przestrzeń, wybierzmy taką lokalizację, w której zachodzące słońce będzie 'podświetlało' listną szatę. Młode sadzonki najlepiej sadzić do gruntu kwiecień - maj. Wówczas rośliny
mają więcej czasu na zaaklimatyzowanie i warunki zimowe nie będą
dla nich już tak bardzo trudne. Starsze krzewy, 'z ugruntowaną pozycją', bez problemu radzą sobie nawet z bardzo trudnymi zimowymi warunkami, w końcu to rośliny górskie.
Przepuszczalne, średnio zasobne podłoże o stałym umiarkowanym stopniu
wilgotności, gdzie pH delikatnie zakwaszone. Gleby zbite, czy te o zbyt
niskim, czy za wysokim stopniu wilgotności, nie nadają się. Przed
posadzeniem, wsypmy na dno dołka miks ziemi z kompostem; młode drzewko (forma pienna),
być może będzie potrzebowało wsparcia, dlatego nie wahajmy się
zastosować czasowej podpory. Jak
wiadomo, ma miejsce brak równowagi hydrologicznej, dlatego o krzew/drzewko należy zadbać i wędrować w jego stronę z konewką. Dodatkowe
dostawy wody, szczególnie ważne, przez pierwsze dwa upalne lata i przy
bezśnieżnych zimach. Latem podlewamy, gdy wierzchnia warstwa ziemi jest
dobrze przesuszona, rano, albo pod wieczór, (wówczas nie narazimy liści
na poparzenia słoneczne). Zimą, dostawa wody w bezmroźny dzień, w
godzinach południowych. Woda zawsze powinna posiadać temperaturę zbliżoną
do tej, jaka panuje w otoczeniu.
Witalnemu wyglądowi tego gatunku wierzby, sprzyja wysoka wilgotność powietrza. Jeśli więc mamy możliwość,
sadźmy drzewko w niedalekiej odległości od stawu, oczka wodnego,
strumyka, rzeczki.
Gdy liście opadną, należy je zgrabić,
zebrać. Można je wykorzystać jako materiał do kompostownika.
Nawet jeśli rośliny posadzone w średnio żyznym podłożu, warto je w sezonie
zasilać. Najpraktyczniej, naturalnymi 'dokarmiaczami'. Rozcieńczone
gnojówki z wodą z żywokostu, czosnku, pokrzyw. Więcej
gimnastyki wymaga wiosenne usuwanie ściółki i wierzchniej warstwy ziemi
po to, aby wymienić ją na nową niewyjałowioną. Można również wokół
okręgu korony wykopać kilka, kilkanaście niezbyt głębokich dołków i
wypełnić je mieszanką kompostu i ziemi.
 |
| Salix helvetica - Wierzba szwajcarska - Zwitserse bolwilg |
 |
| Salix helvetica - Wierzba szwajcarska - Zwitserse bolwilg |
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Salix_helvetica
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wierzba_szwajcarska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz